بخشی از مطلب
شـرح مختصـری از بنـا و مشخصـات فنـی بنـا :
این بنا در دوره اقتدار شاه تهماسب صفوی در قلب شهر تبریز و در کنار رودخانه مهران رو احداث گردید . در سال ۱۴۰۵ هـ .ق توسط سپاهیان سلطان مراد چهارم قوای عثمانی تخریب و بعد از عقب نشینی عثمانیان در زمان شاه سلطان حسین صفوی توسط وزیر آذربایجان میرزا محمد ابراهیم دوباره سازی شد . کاتب چلبی در کتاب جهان نما ضمن بحث از تبریز می نویسد : (( در قسمت شرق میدان صاحب آباد متصل به جامع سلطان حسن مسجد فرین دیگری وجود داشت که چون بنایش از شاه تهماسب بود عساکر عثمانی جا به جا خرابش کردند . ))
زلزله سال ۱۹۱۳ هجری قمری که شهر تبریز را در هم نوردید و هزاران کشته بر جای نهاد این بنای با ارزش را نیز به ویرانه ای مبدل کرد .
در سال ۱۲۰۸ توسط خاندان دنبلی که سلسله جنبان امورات خیر بی شماری در منطقه آذربایجان بوده اند تجدید بنا شد و عظمت خود را بازیافت . در سال ۱۲۶۶ توسط میرزا علی اکبر خان نامی مترجم کنسولگری روس که مرد ثروتمندی بود به آیینه بندی قسمتی از بقعه و دهلیز و تعمیرات آن اقدام کرد و صحن کنونی را احداث و موقوفاتی برای آن ها تعیین نمود این صحن و مدسه در بدو تاسیس مدرسه اکبریه نام داشت ولی بعدها صحن صاحب الامر خوانده شد .
با توجه به قداست این بنا پس از انجام تغییرات لازم این مکان به عنوان موزه قرآنی و کتابت در نظر گرفته شده . در این موزه مجموعه نفیسی از نسخ قرآن مجید مربوط به ادوار مختلف تاریخ و قطعات زیبایی از آثار خوشنویسان بنام ایران به نمایش گذاشته شده است .