فهرست مطالب :

مقدمه

فصل اول- بنزین و فرایندهای تولید و استخراج

۱-آنالیز بنزین از نفت

۱-۱ اطلاعات اولیه

۱-۲ مراحل فرآیند تقطیر جزء به جزء

۱-۳ درجه اکتان بنزین

۱-۴ افزودنی‌های بنزین

۱-۵ بهینه سازی سوخت بنزین

۱-۶ ویژگی‌های بنزین

۱-۷ مزایای بنزین و سوخت‌های مایع نسبت به سوخت‌های جامد

فصل دوم- آلاینده های بنزین و تعریف استانداردهای آن

۲- کیفیت بنزین ایران در مقایسه با دیگر کشورهای جهان

۲-۱ بنزین، فرآوری و بهسوزی

۲-۲ آلایندگی دی‌اکسید‌کربن و گازهای خطرناک

۲-۳ مقایسه قیمت و کیفیت بنزین در ایران و جهان

۲-۴ بنزین ایران استاندارد نیست

۲-۵ ۸ واحد تفاوت عدد اکتان

۲-۶ گوگرد

فصل سوم – تولید بـنـزین از گاز طبـیـعـی GTL

۳-مروری بر GTL

۳-۱ تاریخچه GTL

۳-۲ بررسی و تحلیل بازار

۳-۳ مزیت های رقابتی تولید بنزین در کشور

۳-۴ فرآیند کلی GTL

۳-۵ تجهیزات اصلی کارخانه GTL بر اساس تکنولوژی ITM(تولید همزمان اکسیژن)

۳-۶ پسماندهای واحدGTL

۳-۷ برشهای هیدروکربنی بنزین

۳-۷-۱- روشهای فیزیکی تولید بنزین

۳-۷-۲- روشهای شیمیایی تولید بنزین

۳-۷-۲-۱- کراکینگ کاتالیزی

۳-۷-۲-۲- هیدروکراکینگ کاتالیستی

۳-۷-۲-۳- آلکیلاسیون

نتیجه گیری

منابع

چکیده :

این سوخت را نخستین بار در آلمان «بنزین» نامیدند. بر خلاف تصور برخی که فکر می‌کنند نام بنزین از نام برتا بنز (Bertha Benz) گرفته شده (که در سال ۱۸۸۸ برای رانندگی از شهر مانهایم به شهر فورتزهایم از داروخانه بنزین مورد نیاز خود را خریداری می‌کرد)، این نام از ماده شیمیایی بنزن می‌آید. در بسیاری از کشورها و زبان‌ها نیز نام آن بنزین یا بسیار شبیه به بنزین است. در بیشتر کشورهای مشترک المنافع بریتانیا، به استثنای کانادا، از عبارت «پترول» (به معنی روغن سنگ) استفاده می‌کنند. عبارت گسولین(به انگلیسی: Gasoline) عمدتا در آمریکای شمالی به کار می‌رود که معمولاً در کاربردهای محاوره‌ای «گَس»(به انگلیسی: Gas) گفته می‌شود که باید بتوان در زمینه کاربرد آن را از سوختهای گازی از قبیل گاز نفت مایع مورد استفاده در موتورهای درون‌سوز کاملا متمایز کرد. کلمه «بنزین» در انگلیسی بریتانیایی به یک مشتق دیگر نفت که در چراغ به کار می‌رود اشاره دارد و به هر حال این مورد استفاده امروزه رایج نیست. واژهٔ «گازولین» (Gasoline) در سال ۱۸۶۵ از کلمه گاز گرفته شد. املای کنونی این کلمه ابتدا در سال ۱۸۷۱ به کار رفت. شکل کوتاه شده گاز در انگلیسی آمریکایی و برای اولین بار در سال ۱۹۰۵ ثبت شده‌است. کلمه «پترول» اولین بار در سال ۱۸۹۲ به عنوان ماده پالایش شده مورد استفاده قرار گرفته (این کلمه قبلا به معنای نفت پالایش نشده بود) و تحت نام تجاری توسط کاپل و لئونارد و کارلس ثبت شد. اگرچه هنوز رسما به عنوان علامت تجاری ثبت نشده بود رقبای کارلس تا سال ۱۹۳۰ عبارت Motor Spirit را به کار می‌بردند.

واژگان کلیدی : بنزین، استخراج بنزین، Gasoline، هیدروکربورها، اکتانها

مقاله بنزین و نحوه استخراج و تولید بنزین

مقدمه :

پیش از اختراع موتورهای درون‌سوز در نیمه‌های قرن نوزدهم، بنزین را در بطری‌های کوچک برای کشتن شپش و تخم آن می‌فروختند. در آن زمان کلمه پترول یک نام تجاری بوده و این روش درمان بعلت خطر شعله ورشدن و خطر ایجاد حساسیت پوستی برای مدت طولانی به کار نرفت. در طول جنگ فرانسه–پروس در سال ۱۸۷۱-۱۸۷۰ در پاریس جهت استفاده علیه حمله احتمالی پادشاهی پروس در شهر بنزین ذخیره شد. بعدها در سال ۱۸۷۱ در طول کمون پاریس مخالفان انقلاب شایع کرده بودند که در شهر زنانی (که آن‌ها را نفتی‌ها می‌نامیدند) با استفاده از بطری‌های بنزین ساختمان‌های شهر را به طور عمدی آتش می‌زنند. همچنین از آن به عنوان گاز استنشاقی فرح‌بخش استفاده می‌شد.

بنزین (به آلمانی: benzin) برشی از نفت است که بین ۷۰ تا ۱۷۵ درجه سانتی‌گراد تقطیر می‌شود و محتوی هیدروکربورهای C5 تا C11یا C12 می‌باشد. بنزین طبیعی که حدود ۱۵درصد از نفت خام را تشکیل می‌دهد، در موتورهای احتراقی بکار می‌رود.

مهمترین خاصیت بنزین عدد اکتان آن است که نشان دهنده میزان مقاومت بنزین در برابر انفجار زودهنگام در سیلندر موتور است که باعث ضربه زدن به موتور و آسیب‌های جدی به موتور می‌شود. این عدد نسبت به مخلوط ۲ و ۲ و ۴- تری متیل پنتان ایزومر اکتان و n – هپتان اندازه‌گیری می‌شود. معیارهای قراردادی مختلفی برای بیان عدد اکتان وجود دارد بنابراین بسته به سیستم مورد استفاده سوخت‌های مشابه ممکن است اعداد اکتان متفاوت داشته باشند. چگالی بنزین ۰٫۷۱۹ گرم بر سانتی‌متر مکعب است و به همین دلیل همیشه بر روی آب شناور می‌ماند به همین علت آب ابزار خوبی برای خاموش کردن آتش بنزین نیست.  بنزین معمولی مجموعه‌ای از هیدروکربنهایی مانند پارافینها (آلکان‌ها)، نفتن ها(سیکلو آلکان‌ها) و اولفینها(آلکن‌ها) است؛ ولی می‌شود اکتانها (C8H18) را بعنوان یکی از ترکیبات مشخص در بنزین دانست.

برش هیدروکربنی بنزین از روشهای مختلفی تولید می شود که می توان آنها را به دو دسته کلی فیزیکی و شیمیایی تقسیم کرد. روشهای فیزیکی برمبنای جداسازی ترکیبات مختلف نفت خام از یکدیگر و تولید انواع برشها هیدروکربنی می باشد، اما روشهای شیمیایی از طریق انجام واکنشهای شیمیایی روی برخی ترکیبات هیدروکربنی سنگین و یا سبک و تبدیل آنها به  محصولات مورد نظر انجام می گیرد.

۱-آنالیز بنزین از نفت
۱-۱ اطلاعات اولیه
نفت ، مخلوطی پیچیده از آلکانها ، سیلکو آلکانها و هیدروکربنهای آروماتیک است. در نفت خام ، هزاران ماده مرکب وجود دارد و ترکیب درصد واقعی نفت بسته به جاهای متفاوت ، تغییر می‌کند. مثلا نفت های خام پنسیلوانیا ، بیشتر از هیدروکربنهای زنجیری است، در حالی‌که نفت خام کالیفرینا ، بیشتر ترکیبات آروماتیک دارد. ترکیب درصد نفت را می‌توان بر حسب گستره‌های نقطه جوش طبقه‌بندی کرد. هر یک از برش‌های حاصل ، کاربردهای مهمی دارد. پالایش نفت ، جداسازی اجزایی با گستره نقطه جوش معینی است که بوسیله فرایند تقطیر جزء به جزء صورت می‌گیرد.
۱-۲ مراحل فرآیند تقطیر جزء به جزء
نفت خام را تا حدود ˚۴۰۰C گرم می‌کنند تا بخاری داغ و مخلوطی سیال تولید کند که وارد برج تقطیر می‌شود. در این برج ، بخارها بالا می‌روند و در نقاط مختلف در طول برج ، متراکم و به مایع تبدیل می‌شوند. اجرایی که نقطه جوش کمتری دارند (یعنی آنها که فرارترند)، بیشتر از اجزایی که نقطه جوش بیشتری دارند، به حالت گازی باقی می‌مانند. این تفاوت در گستره‌های نقطه جوش امکان می‌دهد که اجزای نفت از هم جدا شوند، به همان طریق که در یک تقطیر آب و الکل ، بطور جزئی از هم جدا می‌شوند.
بعضی از گازها ، مایع نمی‌شوند و از بالای برج بیرون می‌روند. باقیمانده تبخیر نشده نفت نیز در ته برج جمع می‌شود. محصولاتی که از جدا سازی نفت بدست می‌آیند، به این ترتیب است. بنزین دست اول که از تقطیر جزء به جزء نفت بدست می‌آید، عمدتا شامل هیدروکربنهای خطی است که به‌سرعت می‌سوزد و به‌عنوان سوخت برای وسائل نقلیه موتوری مناسب نیست. آتشگیری سریع این ماده ، سبب کوبش یا صدای تق‌تق در موتور می‌شود که توان موتور را کم می‌کند و به آن آسیب می‌رساند.
۱-۳ درجه اکتان بنزین
* برای درجه بندی خواص کوبش نسبی بهترین‌ها مقیاس دلخواه معین شده است. هپتان نرمال که از نوع بنزین اول است و کوبش زیادی دارد و به‌عنوان بنزین در نظر گرفته شده است و درجه اکتان آن صفر است. از طرف دیگر به ۲ ، ۲ ، ۴-تری متیل پنتان (ایزو اکتان) که از این لحاظ بسیار عالی است، درجه اکتان ۱۰۰ نسبت داده شده است.
* برای تعیین تعیین درجه اکتان نوعی بنزین ، آن را در یک موتور استاندارد بکار می‌گیرند و خواص کوبشی آن را ثبت می‌کنند. در این عمل ، رفتار مخلوط‌هایی از n- هپتان و ایزواکتان را با رفتار بنزین مورد نظر مقایسه می‌کنند. درصد ایزواکتان مخلوطی را که خواص کوبش یکسانی با رفتار بنزین مورد آزمایش دارد، درجه اکتان آن بنزین می‌نامند.
* درجه اکتان بنزین دست اول با تبدیل کاتالیزوری و اکتان افزاینده‌ها ، زیاد می‌شود. فرآیند تبدیل کاتالیزوری برای تولید هیدروکربن‌های شاخه‌دار و آروماتیک بکار می‌رود. هیدروکربنهای خطی با عدد اکتان کم را می‌توان تحت تاثیر کاتالیزورهای خاص ، مانند پلاتین بسیار ریز شده ، به ایزومرهای زنجیری شاخه‌دار ، که عدد اکتان بالاتری دارند، تبدیل کرد. تبدیل کاتالیزوری برای تولید هیدروکربنهای آروماتیک مثل بنزین و تولوئن نیز بکار رود. در این عمل ، از کاتالیزور‌های متفاوت و مخلوط‌های نفت استفاده می‌شود. مثلا هرگاه بخاری‌های نفت ، نفت سفید و اجزای نفتی سبک را از روی کاتالیزور مس در دمای ˚۶۵۰C عبور دهیم، درصد زیادی از مواد اصلی ، به مخلوطی از هیدروکربنهای آروماتیک تبدیل می‌شود. از این مخلوط از تقطیر جزء به جزء ، بنزین ، تولوئن ، کسیلن و موادی نظیر آنها جدا می شود.
* عدد اکتان مخلوط معینی از بنزین را می‌توان با افزایش عوامل ضد کوبش یا اکتان افزاینده‌ها بالا برد. پیش از سال ۱۹۷۵ ، متداول‌ترین عامل ضد کوبش ، تترااتیل سرب ، C2H3) 4Pb) بود. افزایش ۳g تترااتیل سرب در هر گالن ، عدد اکتان را ۱۰ تا ۱۵ درجه بالا می‌برد و پیش از آنکه سازمان حفاظت محیط زیست (EPA) کاهش محتوای سرب بنزین را ضروری بداند، هم بنزین معمولی و هم بنزین سوپر در هر گالن بطور متوسط ۳g تترااتیل سرب یا تتراامتیل سرب ، C2H3) 4Pb) ، داشت.
۱-۴ افزودنی‌های بنزین
ترکیبات سربدار فوق‌العاده سمی هستند و نقطه جوش کم تترااتیل سرب بر این خطر می‌افزاید. اما بر اثر دو اقدامی که از طرف سازمان محیط زیست به عمل آمد، میزان سرب در محیط بطوری موثر کاهش یافت. نخستین اقدام ، تصمیم گیری درباره استفاده از مبدل‌های کاتالیزوری پلاتین‌دار بود که صدور منوکسید کربن و اکسیدهای نیتروژن‌دار را کاهش دهد، ولی در این صورت لازم بود که بنزین‌های عاری از سرب مصرف شود، زیرا سرب ، کاتالیزور پلاتین را از فعالیت می‌اندازد.
در آغاز سال ۱۹۷۵ ، اتومبیل‌های جدید مجبور به استفاده بنزین‌های عاری از سرب شدند تا مبدل کاتالیزوری آنها محفوظ بماند و مقدار سرب تولید شده در هوا نیز کاهش یابد. برنامه کاهش سرب در بنزین به این نتیجه انجامید که مقدار آن به ۰٫۱g در هر گالن برسد و هدف نهایی بنزینی کاملا عاری از سرب بود. با کم شدن مصرف تترااتیل سرب ، لازم بود اکتان افزاینده‌های دیگری به بنزین افزوده شود تا درجه اکتان آن بالا رود. این مواد اکتان افزاینده عبارتند از تولوئن ، ۲ – میتل- ۲- پروپانل ، میتل – ترشیوبوتیل اتر (MTBE) ، متانول و اتانول ، در سال ۱۹۸۴ متداول‌ترین اکتان افزاینده MTBE بود که برای نخستین بار در فهرست ۵۰ ماده شیمیایی عمده اضافه شد.

۱-۵ بهینه سازی سوخت بنزین
مخلوط‌های از بنزین شامل متانول و اتانول نیز به‌عنوان سوخت مصرف می‌شوند. سازمان حفاظت محیط زیست و تمام کارخانه‌های اتومبیل سازی آمریکا ، مصرف مخلوط‌های بنزین _اتانول را که تا ۱۰% اتانول داشته باشند، پذیرفته‌اند. ولی متانول بیشتر مورد توجه است، زیرا به‌عنوان افزاینده اکتان چند مزیت دارد.
متانول وقتی بطور مناسبی با بنزین مخلوط شده باشد، اقتصادی‌تر است، درجه اکتان بالاتری دارد و صدور میزان ذرات ، هیدروکربنها ، منوکسید کربن و اکسید‌های نیتروژن را می‌کاهد. ولی بزرگترین عیب متانول به رطوبت مربوط می‌شود. مقدار کمی رطوبت ، مخلوط اتانول – بنزین را ناپایدار می‌کند و خوردگی فلز موتور مسئله‌ای جدی می‌شود.
مسئله رطوبت اتانول با استفاده از الکل دیگری (اتانول ، پروپانول‌ها) به‌عنوان کمک حلال در مخلوط‌های متانول ، حل شد. سازمان حفاظت محیط زیست ، چند مخلوط متانولی را که با استاندارد‌های صدور مواد از وسایل نقلیه موتورتاریخچه تولید بنزین
گزارش‌های ثبت شده حاکی از آن است که در سال ۱۹۲۳ ، “برجیوس” اولین بار از روش هیدروژناسیون برای تولید بنزین استفاده کرد. در آن سال ، ۳۵۰۰۰۰ تن سوخت اتومبیل از این راه تهیه شد. در ۱۹۴۴، حدود ۲۰ کارخانه برای تولید ۳٫۵ میلیون‌تن سوخت مایع بکار مشغول بوده که از این مقدار ۲٫۲۵ میلیون‌تن بنزین بوده است. امروزه از این روش برای تولید انواع بنزین مخصوصا بنزین هواپیما با خاصیت آرام سوزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۱-۶ ویژگی‌های بنزین 
ویژگی ضد ضربه یا آرام سوزی را بوسیله عدد اکتان که عبارت است از درصد ایزواکتان در مخلوطی از ایزواکتان و هپتان نرمال تعیین می‌کند. بدین منظور انفجار ناشی از مخلوطی از ایزواکتان و هپتان نرمال را در موتور استاندارد با هیدروکربور مورد نظر مقایسه می‌کنند. اجسامی با توان ضد انفجاری بیش از اکتان ، عددی بالاتر از ۱۰ را اتخاذ می‌کنند. بر حسب معمول عدد اکتان بنزین اتومبیل در حدود ۷۰ درصد و در مورد هواپیما این مقدار به ۱۳۰ می‌رسد.
خاصیت آرام سوزی با افزودن ترکیبات مختلفی از قبیل ایزواکتان ، ایزوپنتان ، اتیل بنزین و ایزوپروپیل و برای افزایش بیشتر با تترا اتیل سرب تحقق می‌یابد. ترکیب اخیر از نظر اقتصادی مقرون به صرفه بوده و از واکنش بین PbNa و کلروراتیل حاصل می‌شود. با افزودن ۴ میلی لیتر از آن به یک کیلوگرم اسانس ، عدد اکتان بنزین از ۷۰ به ۸۹ می‌رسد.
از آنجا که سرب در موتور رسوب کرده و اشکلاتی را ایجار می‌کند، آنرا با مخلوطی از کلرور یا برموراتیلن مخلوط کرده تا پس از احتراق ، سرب به صورت کلرور یا برمور که جسم فراری است درآمده و همراه گازهای حاصل از احتراق از موتور خارج شود.
۱-۷ مزایای بنزین و سوخت‌های مایع نسبت به سوخت‌های جامد :
پس از سوختن ، خاکستر بر جا نمی‌گذارند.
سوخت‌های مایع را می‌توان در محوطه‌ای دور از محل مصرف و به اشکال مختلف انبار کرد.
سوخت مایع خود به خود آتش نمی‌گیرد و چنانچه فرار نباشد، در اثر ماندن فاسد نمی‌شود.
سوخت‌های مایع ، وزنشان ۳۰% و حجمشان ۵۰% کمتر از سوخت‌های جامد با همان ارزش حرارتی است.ی مطابقت داشت و بنزینی با اکتان بالا بود، تصویب کرد. غالب مخلوط‌های متانولی حدود ۲٫۵% متانول ، ۲٫۵% ترشیو – بوتیل الکل ، ۹۵% بنزین و یک ماده بازدارنده خورندگی دارند.

۱-۸ برشهای هیدروکربنی بنزین :

۱-۸-۱- روشهای فیزیکی

در واقع تولید فیزیکی بنزین از طریق جداسازی برشهای مختلف نفت از یکدیگر، تنها از یک روش انجام می پذیرد و آن نیز روش تقطیر اتمسفری در پالایشگاه می باشد. می توان تقطیر اتمسفری را نخستین گام پالایش نفت خام در یک پالایشگاه دانست (شکل زیر ).

نفت خام پس از نمک زدایی، به داخل یک سری تبادلگر گرمایی پمپ می شود و دمای آن پس از تبادل گرما با فرآورده های خروجی به ºC  ۲۸۸ می رسد. سپس نفت خام در کوره ای (یعنی کوره های شعله مستقیم یا “کوره های لوله ای”) حرارت بیشتری می بیند تا دمایش به حدود ۳۹۹ ºC برسد و پس از آن به منطقه تبخیر سریع تفکیک کننده های اتمسفری (محل ورود خوراک به برج که باعث فلش شدن خوراک و تبخیر ناگهانی آن می گردد) وارد می شود. دمای تخلیه کوره به اندازه کافی زیاد است (۳۴۳ تا ºC399) تا موجب تبخیر تمام فرآورده های حرکت کننده به بالای منطقه تبخیر سریع برج، به علاوه حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد باقیمانده های کف برج شود. این ۱۰ تا ۲۰ درصد تبخیر اضافی موجب می شود تا در سینی های بالای منطقه تبخیر سریع برج، نوعی تفکیک اجزاء به کمک جریان بازروانی درونی، مازاد بر جریانهای خروجی، صورت پذیرد.

جریان بازروانی از طریق مایع کردن جریان بخار خروجی بالای برج و بازگردانیدن بخشی از آن به بالای برج و همچنین، گردش جانبی و بازگردانی جریانها در قسمت پایینتر برج انجام می پذیرد. هر یک از فرآورده های جانبی که از برج خارج می شوند، مقدار جریان بازروانی در پایین منطقه خروج جریان را تقلیل می دهند.

اگر چه در برج تقطیر نفت خام، معمولا از ریبویلر استفاده نمی شود، غالبا چند سینی در زیر منطقه تبخیر سریع تعبیه می شود تا بخار آب از سینی پایین برای تبخیر باقیمانده نفت گاز از مایع در منطقه تبخیر سریع وارد ستون شود و بدین ترتیب، جریان خروجی پایین برج با نقطه ی اشتعال بالا بدست آید. بخار آب موجب کاهش فشار جزیی هیدروکربنها می شود و بنابراین دمای تبخیر مورد نیاز نیز کاهش می یابد.

برج تقطیر اتمسفری، معمولا دارای ۳۰ تا ۵۰ سینی تفکیک است. جدا کردن مخلوطهای مرکب از نفت خام، نسبتا به آسانی انجام می شود و معمولا از ۵ تا ۸ سینی برای هر محصول جانبی به علاوه همین تعداد سینی در بالا و پایین سینی خوراک، ضروری است. بنابراین یک برج اتمسفری تقطیر نفت خام با چهار جریان جانبی خروجی به ۳۰ تا ۴۲ سینی نیاز خواهد داشت.

۲-مروری بر GTL :

با افزایش نیاز جهانی به محصولات نفتی،افزایش حساسیتهای محیط زیستی و حرکت پویا به سمت ایجاد استانداردهای کیفیتی بالاتر برای سوختهای مورد استفاده در حمل و نقل، منابع سوختی غیر نفتی روز به روز جذاب تر میشوند. در گذشته گاز طبیعی به عنوان یک سوخت جانبی در بعضی نواحی پراکنده مورد استفاده قرار می‌گرفت. ولی در حال حاضر گاز طبیعی از سایتهای دور افتاده مسافتهای طولانی را می‌پیماید تا به نقاط مختلف دنیا منتقل شود. بخصوص گاز طبیعی به دلیل اثرات نسبتاً محدودی که روی محیط زیست دارد روز به روز بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد. افزایش روز افزون اهمیت واردات گاز طبیعی از نواحی دور دست به اقتصادهای مدرن دنیا منجر به ارائه ایده های جدید درباره تامین و امنیت انرژی خواهد شد. این ایده‌ها به پشتوانه هایی از جمله پیشرفتهای تکنولوژیکی، کاهش هزینه‌ها و همکاری بین المللی جهت تامین طولانی مدت نیاز جهانی به این ماده نیاز خواهد داشت. در ۵ سال اخیر فرآیند تبدیل گاز به مایعات سوختی (GTL) توجه بسیاری را به خود معطوف داشته است. تکنولوژی فرآیند GTL که به نام سنتز فیشر-تراپش (Fischer-Tropsch) شناخته می‌شود، تکنولوژی جدیدی نبوده و قدمتش به بیش از ۷۰ سال می‌رسد. عواملی چند از جمله افزایش قیمت نفت خام، قوانین و مقررات زیست محیطی، پیشرفت های تکنولوژیکی و همچنین صرفه اقتصادی استفاده از منابع گاز طبیعی موجب اهمیت این فرآیند در سالهای اخیر شده است. قابل توجه اینکه سوختهای بدست آمده در فرآیند GTL، مانند بنزین، سوخت دیزل و سوخت جت تقریباً عاری از سولفور هستند و لذا از نظر مسائل زیست محیطی بسیار مورد توجه بوده و از این بابت به سوختهای سنتی ارجحیت دارند. از آنجا که جهان به سمت اقتصاد گازی جدیدی سوق پیدا می‌کند، برای تکنولوژی تبدیل گاز طبیعی به مایع(GTL) جهت تولید سوختهای مورد استفاده در حمل و نقل چشم انداز بسیار خوبی پیش بینی می‌شود. GTL ممکن است که در بازار کلی محصولات تصفیه شده جهانی نقش عمده‌ای را ایفا نکند ولی قادر است موقعیت خوبی در بخش بازار سوختهای حمل و نقل با کیفیت بالا داشته باشد. سوختهایی که بیشتر مورد توجه قرار دارند سوختهایی هستند که انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش می‌دهند و از منابع غیر نفتی بدست‌می آیند. اگر چه سایر سوختهای قابل استفاده برای مصارف حمل و نقل از جمله متانول، اتانول و هیدروژن نیز تحت بررسی جهت توسعه تجاری قرار دارند، ولی به نظر میرسد که مایعات فیشر-تراپش که از گاز طبیعی بدست‌می آیند بیشتر مورد توجه قرار بگیرند و قسمت عمده بازار را به خود اختصاص دهند. واحدهای F-T GTL می‌توانند سوخت با کیفیت بسیار بالا در محدوده نقطه جوش دیزل تولید کنند که بازار جهانی آن رو به رشد است. محتوی گوگرد و آروماتیکها در سوخت F-T GTL حدود صفر و عدد ستان حدود ۷۵ می‌باشد. سایر عواملی که منجر به گسترش تکنولوژیهای F-T GTL می‌شوند عبارتند از:

امکان استفاده از منابع گازی دور از بازارهای مصرف اصلی

کاهش یا حذف سوزاندن گازهای همراه نفت

افزایش تقاضای جهانی برای محصولات میان تقطیر بخصوص برای استفاده جهت سوخت وسایل نقلیه

کیفیت بالای محصولات میان تقطیر که منجر به کاهش قابل ملاحظه انتشار گازها و ذرات میشود

ایجاد تنوع در منابع تامین انرژی

فشارهای دولتها جهت مبارزه با آلودگی شهری از طریق استفاده از سوختهای بدست آمده از گاز طبیعی مانند F-T GTL, متانول یا دی متیل اتر .

۲-۱ تاریخچه GTL

فرآیند اولیه تبدیل متان به سوختهای مایع در سال ۱۹۲۳ توسط Franz Fischer و Hans Tropsch (فرآیند FT) بکار برده شده است. تا دهه قبل استفاده از این فرآیند بیشتر جنبه سیاسی داشته تا اقتصادی. نازیها در زمان جنگ پس از قطع ارسال نفت از رومانی و ناحیه دریای خزر، از فرآیند سنتز F-T جهت تولید سوختهای مایع از زغال سنگ استفاده می‌کردند.

محاصره اقتصادی بین المللی نظام آپارتاید در آفریقای جنوبی منجر به ایجاد صنعت تولید سوخت به روش F-T و با ظرفیت ۱۵۰ هزار بشکه در روز گردید. شرکت Sasol واقع در آفریقای جنوبی که با تجربه‌ترین شرکت در زمینه GTL میباشد در سال ۱۹۵۵ در Sasolburg آفریقای جنوبی تولید هیدروکربنهای واکسی را با ظرفیت ۵۰۰ بشکه در روز آغاز کرد. در سال ۱۹۹۳ این شرکت با استفاده از فرآیند SSPD واحدی با ظرفیت ۲۵۰۰ بشکه در روز را احداث کرد.

شرکت Exxon فرآیندGTL جدیدی به نام Advanced Gas Conversion-21 (AGC-21) را در مقیاس پایلوت اجرا و سپس این تکنولوژی را با ظرفیت ۵۰ الی ۱۰۰ هزار بشکه در روز جهت احداث در قطر پیشنهاد کرده است.

فایل کامل این تحقیق ۵۴ صفحه بصورت ورد WORD مرتب و فونت بندی شده می باشد.
در تمامی ساعات شبانه روز >> پرداخت آنلاین و دانلود آنلاین پروژه