+

سرفصل مطالب : 

• تعریف ریسک حسابرسی:
• اجزای تشکیل دهنده ریسک حسابرسی:
• ریسک کنترلی:
• ریسک عدم کشف:
• روش های تحلیلی:
• علائم هشدار دهنده به شرح زیر طبقه بندی می شوند:
• علائم اشتباهات یا تقلبات با اهمیت موجود در صورتهای مالی:
• علائم پیچیدگی حسابرسی:
• علائم احتمالی گزارشگری مالی گمراه کننده:
• حسابرسی مبنی بر روشها:
• ریسک حسابرسی:
• منابع

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

مشاهده بخشهایی از این مقاله :

تعریف ریسک حسابرسی:

عبارتند از نوعی ریسک که حسابرسان ناآگاهانه نتوانند متناسب با صورتهای مالی تحریف شده نظرشان را تغییر دهند. تعریف با اهمیت ممکن است نتیجه اشتباهات یا تقلبات باشد. اشتباهات ظاهری غیر عمدی هستند. ولی تحریفات ناشی از تقلب عمدی هستند و ممکن است منجر به گزارشگری مالی گمراه کننده شوند. سوء استفاده به انتقال فریب آمیز دارایی ها از شرکتی به شرکت دیگر یا کارکنان دیگر گفته می شود این انتقال می تواند قبل  یا بعد از پنهان سازی دارایی مورد سوء استفاده صورت گیرد به عنوان مثال یک کارمند ممکن است از وجوه ارسالی ثبت نشده مشتریان سوء استفاده کرده و سعی نماید با حذف حساب مشتری یا بدهکار کردن آن به حساب ذخیره مطالبات مشکوک الوصول سوء استفاده خود را پنهان نماید.

گزارشگری مالی گمراه کننده عبارت است از تلاش های مدیریت برای تحریف صورتهای مالی به منظور گمراه کردن استفاده کننده گان گزارش های مالی هیأت استاندارد های حسابرسی آمریکا فهرستی از مواردی که منجر به گزارشگری مالی گمراه کننده می شود ارائه کرده است:

۱) دستکاری یا تغییر مدارک حسابداری که صورتهای مالی از روی آنها تهیه می شود.

۲) حذف عمدی رویدادهای مالی، معاملات و سایر اطلاعات با اهمیت از صورتهای مالی.

۳) سوء استفاده عمدی از وصول حسابداری در ارتباط با مبلغ، طبقه بندی و نحوه ارائه یا افشا استاندارد های حرفه ای انجمن حسابداران رسمی آمریکا به حسابرس مستقل مسئولیت داده تا حسابرسی خود را به گونه ای انجام دهد که اطمینان معقولی از کشف تحریفات با اهمیت در صورتهای مالی کسب نماید براساس استانداردهای حسابرسی، حسابرس باید در مرحله ای برنامه ریزی و ارزیابی نتایج حسابرسی، به ریسک حسابرسی و سطح اهمیت توجه نماید.

اجزای تشکیل دهنده ریسک حسابرسی:

ریسک ذاتی: ریسک ذاتی عبارتند از حساسیت یکی از ادعاهای صورتهای مالی نسبت به تحریف با اهمیت با فرض اینکه کنترل داخلی وجود نداشته باشد. ریسک ذاتی تابعی از درستکاری مدیریت، نگرش مدیریت درباره گزارشگری مالی قابل اتکا پیچیدگی فعالیت واحد اقتصادی می باشد. اگر حسابرس معتقد باشد که مدیران واحد اقتصادی، اشخاصی درستکار و در مورد ارائه ی گزارشگری مالی صحیح واحد اقتصادی، صادقانه عمل میکند. احتمال اینکه گزارشگری مالی واحد اقتصادی گمراه کننده باشد، شدیدا کاهش می یابد. ریسک ذاتی اغلب زمانی افزایش می یابد که ویژگی های خاص نوع فعالیت یا صنعت واحد اقتصادی موجب پیچیدگی و عدم اطمینان در حسابرس شده و در اثر آن، احتمال کشف نشدن تحریفات با اهمیت موجود در صورتهای مالی افزایش می یابد. صاحبکار فعال در صنایع روبه افوال نسبت به صاحبکاران فعال در صنایع رو به ترقی یا ثابت از ریسک ذاتی بالاتری برخوردار می باشد. حسابرس این نوع صاحبکاران می تواند سوالاتی را درزمینه وجود ابهام درباره ی توانایی تداوم فعالیت آنها مطرح سازند بسته به درجه عدم اطمینان به تداوم فعالیت صاحبکاران، گزارش حسابرسی باید تعدیل شود. صاحبکاران فعال در صنایعی که کاهش فعالیت را تجربه می نمایند از احتال گزارشگری مالی گمراه کننده بالاتری برخوردار می باشند.

ریسک کنترلی:

ریسک کنترلی عبارت است از احتمال خطر رخ دادن یک تحریف با اهمیت در یکی از ادعاهای صورتهای مالی و عدم کشف به موقع آن توسط سیستم کنترل داخلی صاحبکار، عدم برسی مناسب و کافی معاملات، مستند سازی ناکافی، دسترسی نامحدود به اوراق بهادار قابل داد و ستد، وجوه نقد و موجودی کالا و عدم وجود مدارک دائمی برای موجودی کالا، نمونه هایی از نقاط ضعف کنترلی می باشد که در وقوع اشتباهات با تقلبات در صورت های مالی مؤثر می باشند، براساس استاندارد های حسابرسی،حسابرس باید ریسک کنترلی را ارزیابی نماید. ریسک ذاتی به همراه ریسک کنترلی، نشان می دهند که صورتهای مالی به چه میزان احتمال دارد که به نحو با اهمیتی تحریف شوند.