بطور کلی ساختمان هوشمند، ساختمانی است که مجهز به یک زیرساختار ارتباطاتی قوی بوده که می‌تواند به صورت مستمر نسبت به وضعیتهای متغیر محیط عکس‌العمل نشان داده و خود را با آنها وفق دهد و همچنین به ساکنین ساختمان این اجازه را می‌دهد که از منابع موجود به صورت موثرتری استفاده نموده و امنیت و آرامش آنها را افزایش دهد.

مانند همه صنایع در حال رشد دیگر، در این صنعت نیز رقابت هایی به چشم می خورد. ما باید متوجه این موضوع باشیم که بیشتر گسترش در هر صنعتی را سازندگان آن صنایع بوجود می آورند و نه خریداران آنها. برای مثال با یک نگاه به صنعت اتومبیل سازی متوجه می شویم که، هر چقدر یک اتومبیل بیشتر لوکس باشد، همانقدر بیشتر مجهز به تجهیزات الکترونیکی است. این تجهیزات الکترونیکی، کارهایی را انجام می دهد که لزوماً قابل استفاده در همه جا و بوسیله همه کس نیست. ولی بسیاری از همین تجهیزات که قبل از این به عنوان تجهیزات اضافی بر روی اتومبیل ها تلقی می شدند امروزه بعنوان تجهیزات استاندارد برای اتومبیلها محسوب می شوند. برای مثال چند نفر از ما به یاد داریم که کمربند ایمنیبصورت اتوماتیک تنظیم نمی شود؟  یا اینکه روزانه چند اتومبیل بدون کولر در ایران فروش می رود؟

 اگر این سوالها پانزده سال پیش پرسیده می شد حتما جوابها بسیار متفاوت از جوابهای امروز بود.

هزینه های جاری یک ساختمان معمولاً هزینه های سربار زیادی را برای انواع مشاغل و ساکنان ایجاد می کند و همین موضوع می تواند در سود دهی نقش عمده ای را ایفا نماید. به علاوه، خیلی از سازمانها در دنیا به صرفه جویی در مصرف انرژی و هرچه بهتر کردن محیطهای کاری و زندگی خود روی آورده اند.

صاحبین مشاغل مختلف به صرفه جویی در مصرف انرژی و بهینه سازی محیط زندگی و کم کردن هزینه های سرویس و نگهداری، برای اینکه بتوانند به هدف نهایی خود برسند و نیاز به امنیت و در دسترس بودن اطلاعات در زمان حقیقی را برآورده نمایند روی آورده اند تا جایی که این تغییرات حتی در شرکتهای بسیار کوچک نیز به چشم می خورد.

مدت زیادی نیست که بحث درباره موضوع ساختمان های هوشمند در محافل عمومی مطرح گردیده است. حال ببینیم که واقعا یک ساختمان هوشمند چگونه ساختمانی است؟