عنوان مقاله

+

مقاله آشنایی با کره مریخ

فهرست/چکیده

+

فهرست مطالب

مقدمه:    ۱
تاریخچه    ۴
    ۶
اتمسفر    ۷
ابرها    ۷
باد    ۸
طوفان خاک    ۹
جرم و چگالی    ۱۰
نیروی گرانش    ۱۰
پوسته سنگی    ۱۱
دشتها    ۱۲
دره ها    ۱۲
آتشفشانها    ۱۳
چاله ها و حوزه های برخوردی    ۱۴
رسوبات قطبی    ۱۵
پیدایش صخره در مریخ    ۱۶
علت سرخی مریخ    ۱۷
اقمارمریخ    ۲۲
کاوشگرها    ۲۹
    ۳۰
ابزارهایی که بر روی بازوی مریخ نورد قرار دارند :    ۳۱
تجهیزات کمکی مریخ نورد :    ۳۲
جدیدترین کاوشگر    ۳۳
    ۳۸
    ۳۹
لیزرهای فضائی    ۴۰
گامی نو در کشف حیات در مریخ    ۴۰
نتیجه    ۴۳
منابع:    ۴۴

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

چکیده

مریخ چهارمین سیاره از خورشید است. در حال حاضردر نزدیکی زمین تنها سیاره مریخ اقبال کمی دارد که شکل ابتدایی حیات را قبلا در خود جای داده و یا اکنون در آن موجود باشد. برای دانش بیشتر بشر مصمم است تا به آنجا رفته و آنچه هست از نزدیک ببیند و از هم اکنون سرگرم یافتن بهترین محل برای عملیات کشف روی مریخ هستند.

در بین سیارات ، مریخ بیش از بقیه ، توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است . این دو دلیل عمده دارد . ۱ -مریخ در میان سیاراتی که در فاصله دوری از خورشید قرار دارند ، از همه به زمین نزدیکتر است : مریخ در مدار خود ، گاه نسبتاً به زمین نزدیک می شود و در فاصله حدوداً ۵۶ میلیون کیلومتری از آن قرار می گیرد و یکی از درخشانترین اشیاء آسمان شب ما می شود . رنگ این سیاره قرمز مایل به نارنجی است و می توان آن را با چشم غیر مسلح به راحتی دید . به مریخ لقب سیاره سرخ داده شده است .

 ۲ -مریخ و زمین از چند نظر به یکدیگر شبیه اند: طول زمانی یک روز مریخ فقط در حدود ۴۰ دقیقه از یک روز ما کوتاهتر است . مریخ جو دارد ؛ مثل زمین فصولی دارد و در قطبهای خود ، کلاهکی از یخ بر سر نهاده است . زمانی دانشمندان زیادی معتقد بودند که ممکن است در این سیاره حیاط وجود داشته باشد.

تمامی ‌این سیاره به صورت بیابانی وسیع است. نه در سطح آن آب جریان دارد و نه در جو آن آبی وجود دارد. عکسهای رنگی ، چشم‌انداز کاملا خشک و بی‌حاصلی را نشان می‌دهد که پوشیده از سنگهای پراکنده است. رنگ سرخ این سیاره به سبب سنگهایی است که دارای اکسید آهن (زنگ آهن) هستند. از این سنگها در زمین نیز یافت می‌شود. تنها سطح مریخ این رنگ را دارد، زیرا سفینه‌های وایکینگ با خاکبرداری نشان دادند که در زیر غبار سرخ ، سنگهایی با رنگ تیره قرار دارند. به دلیل وجود غبار سرخ ، حتی آسمان مریخ نیز به همین رنگ دیده می‌شود. گاهی طوفانهای غباری بزرگ پدیدار می‌شوند و تقریبا هر ده سال ، گردباد عظیمی ‌رخ می‌دهد که تمام سیاره در آن فرو می‌رود.

واژه های کلیدی: مریخ، کره زمین، اتمسفر، نیروی گرانش، چاله ها و حوزه های برخوردی، اقمار مریخ، آتشفشانها

مقدمه:

 مریخ چهارمین سیاره از خورشید است. قطر آن فقط نصف قطر زمین است. اما ویژگیهای زمین گونه زیادی دارد و این ویژگیهامارا به این باور رهنمون می کندکه در مریخ حیات وجود دارد. حتی ممکن است موجودهایی هوشمند در مریخ زندگی ‌کنند. این اندیشه‌ها می‌بایست پس از عبور خبر یابهای فضایی بدون سرنشین از کنار مریخ و فرستادن اطلاعات به زمین تاییدشوند.این خبر یابهای فضایی آشکار ساختند که مریخ کره سرد و خشکی است که به ماه بیشتر شباهت دارد تا به زمین.

ناحیه‌های وسیعی از سطح مریخ پوشیده از حفره‌هاست. چگالی جو مریخ ، بطور باور نکردنی  پایین و مانند جو زمین در ارتفاع ۵۰ کیلومتری بالای سطح دریاست. این جو بیشتر مرکب از دی اکسید کربن با مقدار کمی آب است. اکسیژن و نیتروژن در آن پیدا نشده است، هر چند احتمالاً مقدار کمی از آنها وجود دارد. چون هوا بسیار رقیق است،تشعشع فرا بنفش ، که برای بیشتر موجودات زنده خطرناک است، از فضا به آسانی به سطح مریخ می‌رسد. زمانی بخشهای وسیعی از سطح مریخ پوشیده از آب بوده است و کلاهکهای قطبی مرکب از آب منجمد است و نمونه‌هایی که خبر یابهای از خاک مریخ برداشته‌اند، پس از گرم شدن آب پس داده‌اند.

در بین سیارات ، مریخ بیش از بقیه ، توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است . این دو دلیل عمده دارد .

 ۱ -مریخ در میان سیاراتی که در فاصله دوری از خورشید قرار دارند ، از همه به زمین نزدیکتر است : مریخ در مدار خود ، گاه نسبتاً به زمین نزدیک می شود و در فاصله حدوداً ۵۶ میلیون کیلومتری از آن قرار می گیرد و یکی از درخشانترین اشیاء آسمان شب ما می شود . رنگ این سیاره قرمز مایل به نارنجی است و می توان آن را با چشم غیر مسلح به راحتی دید . به مریخ لقب سیاره سرخ داده شده است .

 ۲ -مریخ و زمین از چند نظر به یکدیگر شبیه اند: طول زمانی یک روز مریخ فقط در حدود ۴۰ دقیقه از یک روز ما کوتاهتر است . مریخ جو دارد ؛ مثل زمین فصولی دارد و در قطبهای خود ، کلاهکی از یخ بر سر نهاده است . زمانی دانشمندان زیادی معتقد بودند که ممکن است در این سیاره حیاط وجود داشته باشد.

از آن زمان تا به حال ، تعداد خبریاب فضایی بدون سرنشین به مریخ رفته و گزارش ها عکس های زیادی به زمین فرستاده اند . این مدارک تقریباً مارا مطمئن میکند که در این سیاره هیچ خبری از حیات نیست اما چه بسا که آب و هوای قبلی مریخ بیشتر مناسب زندگی بوده باشد . متأسفانه ، جو مریخ برای بشر قابل تنفس نیست و از دی اکسید کربن و کمی بخار آب تشکیل شده است . همچنین باید گفت که جو مریخ بسیار رقیق است و متوسط فشار جوی در آنجا ، فقط در حدود یک صدم فشاری است که روی زمین وجوددارد.

 تاریخچه

شباهت بسیار مریخ به زمین علت اصلی کنجکاوی محققین در دست یابی به نتایج قطعی تر مبنی بر وجود حیات در این سیاره است. در اواسط قرن هفدهم مشاهده قطعات یخ از اولین شباهت های کشف شده موجود بین مریخ و زمین بود.

در قرن هجدهم شخصی به نام ویلیام هارشل (William Herschel) طی گزارشی به تغییر حجم یخ ها در اثر تغییرات جوی هر نیمکره این سیاره، در فصول تابستان و زمستان اشاره کرد. اواسط قرن هجدهم، ستاره شناسانان با اطمینان کامل در مورد شباهت های موجود بین زمین و مریخ – مانند طول روز که در مریخ تقریبا با زمین برابر بود – صحبت می کردند.

آنها همچنین می دانستند که تشابه زاویه محوری مریخ با زمین حکایت از گوناگونی فصل ها، درست مانند زمین – اما مدت زمانی دو برابر طولانی تر- دارد. این مشاهدات منجر به بالا رفتن ضریب اطمینان در مورد وجود آب و خشکی در این سیاره شد، در نتیجه امکان زیستن گونه ای از موجودات زنده به میزان قابل توجهی افزایش یافت.

در اواخر قرن نونزدهم به واسطه مشاهداتی که از طریق تلسکوپ انجام می شد، نظریات متعددی در مورد حیات در مریخ ارائه شد. در سال ۱۸۵۴، ویلیام وول (William Whewell) ،از دانشگاه کمبریج رسما این فرضیه را مطرح نمود که در مریخ خشکی، دریا و به احتمال زیاد حیات وجود دارد.

در سال ۱۸۹۵ یک ستاره شناس آمریکایی به نام پرسیوال لوول (Percival Lowell) کتابی به نام “مریخ” را در مورد این سیاره و کانال های آب مشاهده شده در آن منتشر کرده و اظهار داشت که این کانال ها اشاره به وجود تمدنی بسیار کهن در مریخ دارد. این عقیده، نویسنده انگلیسی به نام اچ جی ولس (H. G. Wells) را بر آن داشت تا در سال ۱۸۹۷ کتاب “The War of the Worlds” را در ارتباط با موجودات ناشناخته و عجیب ساکن مریخ که بعدها با خشک شدن سطح این سیاره مجبور به ترک آن شدند به رشته تحریر درآورد.

در سال ۱۹۶۵ تصاویر واضح تر و دقیق تری که توسط فضاپیمای مارینر چهار (Mariner 4) گرفته شد، مریخ را بدون هیچ رودخانه، دریا یا اثری از حیات نشان داد. بررسی هایی که در پروژه های وایکینگ (Viking) به منظور عکسبرداری و تست وجود میکروب در مریخ انجام شد، نیز بی نتیجه ماند. سرانجام در سال ۱۹۹۰ طی پروژه ای به نام “پیمایش جهانی مریخ” (Mars Global Surveyor) ثابت شد که مریخ برخلاف زمین، دارای میدان مغناطیسی نبوده و بنابراین تشعشعات قادرند به سطح این سیاره دست یابند. به علاوه دانشمندان تاکید کردند عدم وجود میدان مغناطیسی باعث شده بادهای خورشیدی قسمت اعظم هوای مریخ را طی گذشت میلیاردها سال از بین ببرند.

در سالهای اخیر، در پی مطالعات انجام شده بر روی سنگ آسمانی ALH84001 و کشف میکروب های فسیل شده در آن، مجددا بحث های گوناگونی درمورد وجود حیات در مریخ در گرفت و باعث اختلاف نظر در مجامع علمی شد.

======