فهرست مطالب :

مقدمه

فصل اول : تاریخچه

۱-۱- تعاریف شهر مجازی

۱-۲- مزایای اقتصادی شهر الکترونیکی

۱-۳- اهمیت شهر الکترونیکی

۱-۴- برخی از فعالیت ها در شهرهای الکتریکی گوناگون

۱-۵- شهرهای مجازی در جهان و ایران

۱-۵-۱- شهرهای مجازی در جهان

۱-۵-۲- شهرهای الکترونیکی در ایران

۱-۶- تشریح نحوه ی فعالیت شهر مجازی

۱-۶-۱- بیمارستان مجازی

۱-۶-۲- شهرداری مجازی

۱-۶-۳- ادارات آب و برق و گاز و مخابرات به صورت مجازی

۱-۶-۴- سازمان تاکسیرانی

۱-۶-۵- سازمان پست

۱-۶-۶- هتل داری مجازی

۱-۶-۷- سازمان گردشگری مجازی

۱-۶-۸- اداره مالیات

۱-۶-۹- اداره ثبت

فصل دوم: بازاریابی

۲-۱- مقدمه

۲-۲- تعریف بازاریابی

۲-۳- فرآیند بخش بندی بازار

۲-۴- اصول بازاریابی

۲-۵- الگوی معمول بازاریابی

۲-۶- روش های بازاریابی برای شهر مجازی

فصل سوم (طراحی، تحقیق و توسعه)

۳-۱- مقدمه

۳-۲- تعریف طراحی، تحقیق و توسعه

۳-۳- گزینه های تحقیقاتی درباره ی شهر مجازی

۳-۳-۱- سازمان های ارائه دهنده ی خدمات شهری

۳-۳-۲- راه حل پایگاه داده ی مرکزی

۳-۳-۳- بستر ارتباطی کارآ

۳-۳-۴- نقشه پایه مشترک

۳-۳-۵- روش بهنگام سازی داده ها

فصل چهارم (مکان یابی)

۴-۱- مقدمه

۴-۲- تعریف مکان یابی

۴-۳- مکان یابی شهر مجازی

فصل پنجم (مدیریت)

۵-۱- مقدمه

۵-۲- تعریف مدیریت

۵-۳- مدیریت استراتژیک و مدیریت عملیاتی

۵-۴- مدیریت در اجرای شهر مجازی

فصل ششم (بخش مالی)

۶-۱- مقدمه

۶-۲- تعریف بخش مالی

۶-۳- منابع تأمین بخش مالی

۶-۳-۱- منابع خصوصی تأمین مالی

۶-۳-۲- منابع تأمین مالی از طریق بدهی (استقراض)

۶-۳-۳- منابع تأمین مالی از طریق سرمایه (حقوق صاحبان سهام)

۶-۳-۴- منابع داخلی تأمین مالی

۶-۴- هزینه های شهر مجازی

۶-۴-۱- هزینه ی تجهیزات

۶-۴-۲- هزینه ی مشاوره

۶-۵- برآورد ثابت طرح

۶-۶- هزینه های ساخت و فروش محصول

۶-۶-۱- هزینه ی حقوق و دستمزد

۶-۶-۲- هزینه ی ساخت و فروش محصولی (در حالت کلی)

۶-۶-۳- سرمایه در گردش

۶-۷- منابع و روش های مورد استفاده برای جذب سرمایه

۶-۷-۱- برآورد کلی سرمایه گذاری مورد نیاز

۶-۷-۲- نحوه ی تأمین منابع مالی

۶-۸- نکات کلی درباره ی بخش مالی شهر مجازی

۶-۹- پیوست

فصل هفتم (بخش ریسک)

۷-۱- مقدمه

۷-۲- تعریف ریسک

۷-۳- نکاتی در مورد ریسک های موجود در طرح شهر مجازی

۷-۴- نکاتی در مورد مقابله با ریسک های شهر مجازی

فصل هشتم (بخش برنامه زمانبندی)

۸-۱- مقدمه

۸-۲- تعریف برنامه زمانبندی

۸-۳- برنامه زمانبندی اجرایی شهر مجازی

منابع و ماخذ

چکیده :

هدف از این پژوهش راه اندازی یک شهرمجازی (الکترونیکی) <<E-City>> است. در واقع سعی بر این است که با استفاده از علم IT بعد زمان و مکان شکسته شود.
این شهر که بر اساس یک شهر واقعی طراحی می شود، این امکان را فراهم می آورد تا تمامی مردم که به ارگانهای دولتی یا خصوصی مانند: شهرداری ها، بیمارستان ها، کتابخانه ها، ادارات: آب، برق، گاز، تلفن، سازمانهای تاکسیرانی، خصوصی سازی و … مراجعه می کنند و زمان و انرژی زیادی را مصرف می کنند، بتوانند با مراجعه به یک پرتال کامل (شهر مجازی) که لینکی از سایت های به هم مرتبط تمام سازمان ها و نهادهای نام برده در آن وجود دارد، کارهای اداری که نیاز به حضور فیزیکی شخص ندارد را انجام دهد و حتی در بعضی از موارد می تواند تمام کار خود را انجام دهد.
همانطور که مشخص شد شهر مجازی یک وب سایت جامع و پویا (پرتال) است که به آن به خاطر کارهای وسیعی که می تواند انجام دهد و تقریباً تمام نیازهای اداری یک شهر را برطرف سازد، شهر مجازی گفته می شود.
در این شهر مجازی که ما در نظر گرفته ایم، گزینه های زیر را برای دادن به صورت مجازی در سایت در نظر گرفته ایم.

– بیمارستان مجازی

– شهرداری مجازی

– ادارات آب، برق، گاز، مخابرات به صورت مجازی

– تاکسیرانی مجازی

– اداره پست مجازی

– هتل داری مجازی

– سازمان گردشگری مجازی

– خدمات اداره مالیات به صورت مجازی

– اداره ثبت

– و …

که در قسمت دوم پژوهش به بررسی کامل هر کدام از گزینه های بالا می پردازیم.
یکی از عمده ترین مزایایی که این کار دارد کاهش مراجعه مستقیم ارباب رجوع به سازمان ها می باشد که این کار خود باعث کمتر شدن تردد، کاهش ترافیک، صرفه جویی زمانی و اقتصادی و … می باشد.

تاریخچه :

شهر مجازی (شهر الکترونیکی Virtual City- E City-)

زمینه ی کاری: اینترنت و علم IT

در این قسمت به تشریح کامل این طرح می پردازم:

شهر الکترونیک E City یک نیاز غیر قابل انکار

رویکرد جهانی طی ۲۰ سال گذشته به سمت اطلاعاتی شدن جوامع بوده و امروزه جامعه ای پیشرفته تر است که به لحاظ اطلاعاتی سرعت و قابلیت بیشتری در تولید و تبادل اطلاعات داشته باشد. با توجه به تکنولوژی های جدید که پیچیدگی زندگی اجتماعی را به دنبال دارند، نیازمند تسهیل امور مختلف زندگی هستیم و بدون توجه به فناوری بسیاری از امور، زندگی قابل عمل، پی گیری و اجرا نیست.

در حال حاضر تکنولوژی اطلاعات این امکان را به افراد داده و کمک می کند تا سریع تر به اهداف خود دست یابند. ایجاد شهر الکترونیک و قدم گذاشتن در مرحله تکنولوژی IT نیز یک فرصت انکارناپذیر است. این شهر عاملی در جهت ایجاد سازمان های شیشه ای است به گونه ای که تمام کارکردها و هدف های سازمان به طور شفاف قابل مشاهده باشد.

شهر الکترونیک دسترسی الکترونیکی شهروندان به شهرداری، ادارات دولتی، بنگاه های اقتصادی و کلیه خدمات فرهنگی و بهداشتی شهری به صورت شبانه روزی را قابل اطمینان و امن می کند. این شهر از بستر پیشرفته اطلاعات مخابراتی برخوردار است، به صورتی که می توان از طریق کامپیوتر با خانه ها، مدارس، ادارات و غیره ارتباط برقرار کرد.

۱-۱- تعاریف شهر مجازی

شهر مجازی، شهری است که تمام ظرفیت های آن امکان تبدیل به فرآیند اطلاعاتی را دارا باشند و بتواند به فضای مجازی منتقل گردند. خط مشی های شهر مجازی به موضوع ترددهای بین شهری به این صورت نگاه می کند که آیا امکان انتقال به فضای مجازی را دارد و آیا این فرآیندها با کلیک موس امکان پذیر است و یا نه؟ حال آنکه در شهر الکترونیک بیشتر به مفهوم ارائه خدمات الکترونیک در حوزه یک شهر پرداخته می شود.

در بحث واقعیت مجازی (Virtual Reality) ما به اثر ذات رو به رو هستیم نه با خود ذات، بنابراین تلاش بر نزدیک کردن مجاز به واقعیت است و کسانی که در صنعت مجازی سازی کار می کنند با فعال کردن سنسورها و تأمین ابعاد گوناگون در صدد حذف مرزهای میان واقعیت و مجاز هستند. جهان مجازی اثر جهان واقعی و در واقع بازنمایی واقعیت جهان واقعی است. بنابراین وقتی می گوییم شهر مجازی با محتوای اثر ذات و پیامدهایی که در این فضاست رو به رو هستیم.

بر این اساس شهر مجازی شهری است که بازنمایی شهر واقعی را بر عهده داشته و می توان عنوان داشت  همان شهر واقعی است ولی در فضای مجازی.

تعریف E city ، شهر الکترونیکی چیست؟

به اعتقاد کارشناسان شهر الکترونیکی، شهری است که در آن امکان دسترسی الکترونیکی شهروندان به همه ادارات، اماکن درون شهری، خدمات شهرداری و نهادهای دولتی و خصوصی به صورت شبانه روزی با ثبات، قابل اطمینان و محرمانه وجود داشته باشد. برای ایجاد چنین شهری باید مدلی مشخص در نظر گرفته شده و بر اساس آن زیر ساخت های مورد نیاز فراهم شود.

تعریف شهر الکترونیک

شهر الکترونیک E- City عبارت از شهری است که اداره امور شهروندان شامل خدمات و سرویسهای دولتی و سازمانهای بخش خصوصی بصورت برخط (on line) و بطور شبانه روزی، در هفت روز هفته با کیفیت و ضریب ایمنی بالا با استفاده از ابزار فناوری اطلاعات و ارتباطات و کاربردهای آن انجام می شود. شهر الکترونیک ما را از دنیای یک بعدی که شهرهای سنتی و امروزی ما هستند، به دنیای دو بعدی می برد که دستاورد فناوری های نوین اطلاعات و ارتباطات دنیای اینترنتی می باشند.

شهر الکترونیک (E- City) چیست؟

شهر الکترونیک یکی از خاستگاه های مدیران شهری و شهروندان در عرضه کردن و مورد استفاده قرار دادن خدمات شهری است. شهر الکترونیک عبارت از شهری است که اداره امور شهروندان شامل خدمات و سرویس های دولتی و سازمان های بخش خصوصی بصورت برخط (on line) و بطور شبانه روزی، در هفت روز هفته با کیفیت و ضریب ایمنی بالا با استفاده از ابزار فناوری اطلاعات و ارتباطات و کاربردهای آن انجام می شود. یا به عبارت دیگر می توان گفت در شهر الکترونیکی تمام خدمات مورد نیاز ساکنان از طریق شبکه های اطلاع رسانی تأمین شود.

به این ترتیب دیگر نیازی به حرکت فیزیکی شهروندان برای دسترسی به خدمات دولت و نهادهای خصوصی نیست. در این شهر الکترونیکی ادارات دیجیتالی جایگزین ادارت فیزیکی می شوند و سازمان ها و دستگاه هایی همچون شهرداری، حمل و نقل عمومی، سازمان آب منطقه ای و … بیشتر خدمات خود را به صورت مجازی و یا با استفاده از امکاناتی که ICT در اختیار آنان قرار می دهد به مشترکین و مشتریان خود ارائه می دهند.

تعریف جامع از شهر الکترونیکی و آشنایی با  اجزای آن :

مطابق تعریف کارشناسان، شهر الکترونیکی شهری است که در آن از ابزار ICT نظیر برنامه های کاربردی و کامپیوتر برای افزایش کارایی و اثربخشی خدمات به مردم، بنگاه های اقتصادی و کارمندان دیگر بخشهای دولت استفاده می شود.

این کار از طریق خرید، فروش و مبادله کالا، خدمات و اطلاعات در بستری از شبکه های کامپیوتری بخصوص اینترنت صورت می گیرد. در یک شهر هوشمند، کلیه اطلاعات و خدمات به صورت الکترونیک به مردم ارائه می شود. در حال حاضر نمونه های چندانی از شهرهای تمام هوشمند در جهان وجود ندارد. همان طوری که تصور وجود شهری که به طور کامل از وجود رایانه و خدمات الکترونیک بی بهره باشد، تقریباً غیر ممکن است.

اکنون شهرها بر حسب میزان استفاده از خدمات الکترونیک طبقه بندی می شوند. در برخی از مناطق دنیا مانند آمریکا نمونه های موفقی از شهرهای الکترونیک وجود دارند. ایجاد شهرهای هوشمند یکی از مهمترین اهداف فناوری اطلاعات است.

ایجاد شهرهای الکترونیک فواید زیادی به دنبال دارد که از مهمترین آنها می توان به کاهش هزینه، افزایش درآمدها، افزایش کیفیت خدمات و کاهش زمان دسترسی به خدمات و بالا بردن میزان دسترسی به خدمات اشاره کرد. کاهش میزان آلودگی هوا و ترافیک و همچنین شفاف کردن اطلاعات و مراحل و انجام خدمات و قوانین و جلوگیری از اعمال سلیقه کارمندان از دیگر مزایای شهر الکترونیک است. اساس شهر الکترونیکی بهره گیری از رسانه های الکترونیکی و بهره وری از اینترنت در جهت کمک به تسهیل امور شهروندان است.

در ایجاد شهر الکترونیک ایجاد سه بخش: دولت الکترونیک، تجارت الکترونیک و آموزش الکترونیک الزامی است. در این مقاله سعی خواهد شد این سه بخش هر چند به اختصار مورد بررسی قرار گیرند.

دولت الکترونیک[۱]

دولت الکترونیک استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای ایجاد تحول در ساختار عملکردی دولتها می باشد. دولت  الکترونیک بر خلاف رویکردی که در بسیاری از کشورهای در حال توسعه و به ویژه خاورمیانه مشاهده می شود دادن رایانه به مقامات و کارمندان، اتوماتیک کردن رویه های عملی قدیمی یا صرفاً ارائه الکترونیک اطلاعات نهادها و وزارتخانه ها یا ایجاد وب سایت های وزارتخانه ای نیست. بلکه دولت الکترونیک عبارت است از متحول کردن دولت و فرایند کشورداری از طریق قابل دسترس تر، کارآمدتر و پاسخگوتر کردن آن و ارائه اطلاعات و خدمات به شهروندان و سایر نهادهای دولتی با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) . دولت الکترونیک اشاره به استفاده از نمایندگان دولت از تکنولوژی اطلاعات که قادر است روابط با شهروندان، تجار و دیگر بازوهای دولت را گسترش و ارتقاء دهد، می باشد.

دولت الکترونیک نسبت به تعامل فعال دولت با شهروندان یا دولت با شرکت های تجاری بیشتر بر انتشار اطلاعات از طریق اینترنت متمرکز شده است. پیش بینی (Forecasting)، بی شک یک فرایند کلیدی در مدیریت اجرایی است و اساس آن بر فراوانی داده هایی است که قبلاً حاصل شده است. بنابراین، سیستم های پیش بینی بیش از هر چیز برای یک دولت کارا ضروری است. بخش هایی مانند مدیریت خدمات درمانی، بازار دارائی های غیر منقول و بازارهای تجاری و مالی بیشترین نیاز را به پیش بینی های نزدیک به واقعیت دارند.

در قرن بیست و یکم پیش بینی الکترونیک جایگزین پیش بینی های سنتی شده است و در واقع به یک قسمت لازم الاجرا و غیر قابل انکار در دولت الکترونیک تبدیل شده است که به سرعت دنیای کامپیوتر را تغییر می دهد.

در زیر میزان کارایی خدمات دولت الکترونیک در کشورهای مختلف جهان با یکدیگر مقایسه شده اند:

مجمع جهانی اقتصاد یا World Economic Forum گزارشی را منتشر کرده است که در قالب آن نقاط ضعف و قوت برنامه های ملی ICT در کشورهای مختلف جهان مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد در مورد میزان کارآیی خدمات دولت الکترونیک در کشورهای مختلف جهان، ایران در این زمینه رتبه صد و پانزده را به خود اختصاص داده بود.

اما این بار مجمع جهانی اقتصاد که یکی از نهادهای اقتصادی معتبر در سطح دنیا محسوب می شود گزارشی را با عنوان Global Information Technology منتشر کرده است که در قالب آن نقاط ضعف و قوت برنامه های ملی ICT در کشورهای مختلف جهان مورد بررسی قرار گرفته است و ۱۰۴ کشور جهان در این زمینه به ترتیب رتبه بندی شده اند.

کشور سنگاپور به بهترین ارائه دهنده فناوری ارتباطات و اطلاعات در جهان مبدل شده است بر طبق گزارش یاد شده که از طریق سایت WWW.Weforum.org قابل مشاهده  و دسترسی است. کشور سنگاپور به بهترین ارائه دهنده فناوری ارتباطات و اطلاعات در جهان مبدل شده است . این گزارش نشان می دهد که آمریکا پس از کشورهای ایسلند، فنلاند و دانمارک در رتبه پنجم قرار دارد.

آنچه که باعث شده سنگاپور رتبه اول را به خود اختصاص دهد، برتری آن در زمینه ریاضیات و ارائه آموزش های گوناگون، هزینه پایین برقراری مکالمات تلفنی، خرید و نصب تجهیزات لازم برای پیشبرد فناوری اطلاعات و ارتباطات و نیز اولویتی است که دولت سنگاپور برای ICT در سطح ملی قائل شده است.

با وجود آن که سنگاپور رتبه اول این گزارش را به خود اختصاص داده، ایالات متحده هنوز در زمینه برخی شاخص ها مانند آمادگی تجاری و برتری در پژوهش های علمی پیشتاز است. اعضای مجمع جهانی اقتصاد که مقر آن در شهر ژنو است را برخی از بزرگترین شرکت های تجاری خصوصی جهان تشکیل می دهند و آنان برای تهیه این گزارش مجموعه ای از فاکتورهای گوناگون را که به برخی از آنها اشاره شد مورد بررسی قرار داده اند.

لازم به  ذکر است که بر طبق این گزارش کشورهای سوئد، هنگ کنگ، ژاپن، سوئیس، کانادا، استرالیا، انگلستان، نروژ، آلمان، تایوان، هلند، لوکزامبورگ، رژیم صهیونیستی، اتریش، فرانسه و نیوزیلند به ترتیب رتبه های ششم تا بیستم را به خود اختصاص داده اند.

در میان کشورهای اروپای مرکزی و شرقی استونی با کسب رتبه ۲۵ در صدر قرار گرفت و شیلی نیز در میان کشورهای آمریکای لاتین در مقام ۳۵ قرار دارد و بهترین رتبه را در این قاره کسب کرده است.

تجارت الکترونیک[۲]

در دنیای امروز و در حالی که با حجم عظیم تبادلات الکترونیکی رو به رو هستیم تجارت الکترونیک جزء لاینفک دنیای الکترونیکی قرار گرفته است. امروزه فروشگاه های بزرگ به آسانی محصولات خود را از طریق اینترنت به فروش می گذارند و شرکت ها تبادلات عظیم خود را بر روی اینترنت سامان بخشیده اند. دنیای تجارت الکترونیک دنیای وسیعی است که در ایران امروز به آن توجهی نمی شود. شاخه های تجارت الکترونیک امروزه بقدری گسترده شده که شرکتها دیگر در زمینه خاصی در این مقوله در سطح بین المللی فعالیت می کنند. سرمایه گذاری، بازاریابی الکترونیک، پرداخت های الکترونیک، فروشگاه های آنلاین، بازارهای بزرگ حراجی و … همه و همه تنها گوشهایی از وسعت تجارب الکترونیک را شامل می گردد. شاید دلیل ضعف کشور ما در زمینه تجارت الکترونیک مربوط به پول الکترونیک باشد که در ذیل به آن می پردازیم.

از دهه ی ۹۰ میلادی، هنگامی که گسترش و پذیرش اینترنت از سوی تاجران و فروشندگان صورت گرفت، مردم در انتظار برچیده شدن پول و حساب و کتاب های فیزیکی و دستی در آینده ای نه چندان دور بودند. اما وقتی فعالیت تجارت الکترونیکی در سال ۲۰۰۰ با کاهش قابل توجهی مواجه شد، بعضی از کارشناسان بر این عقیده تأکید کردند که پول دیجیتال رویایی بیش نخواهد بود ولی ادامه ی روند ، حرکت موفقیت آمیز پرداخت آنلاین و پذیرش پول الکترونیک از سوی ۱۵ میلیون نفر از مردم ژاپن، به جهانیان آموخت که زمان استفاده از اسکناس های کاغذی رو به پایان است.

در واقع اوج جنبش پول الکترونیک به اواسط دهه ی ۹۰ میلادی بر می گردد، در آن زمان بود که مردم رفته رفته به سیستم بانکداری الکترونیک و استفاده از کارت های اعتباری علاقه مند شدند. گرایش مشتریان آنلاین نسبت به تبدیل شدن پول سنتی به پول دیجیتال شبیه به یک انقلاب بزرگ برای تجارت جهانی است. پول الکترونیک این قابلیت را دارد تا به صورت off line در کارت های قرار گرفته در یک تراشه، کارت های کوچک یا در «هارد درایو» یک رایانه ذخیره شود.

در حالی که مردم ضعف ارتباطی دولت ها را حس کرده بودند و بسیاری از فروشندگان و تاجران نسبت به بکارگیری پول آنلاین شک و تردید داشتند، بسیاری شرکت ها به استفاده از این فناوری جدید تن دادند. به طور کلی امروز دنیا شاهد گسترش شدید تجارت الکترونیک و جایگزینی پول الکترونیک به جای پول کاغذی است.

از جمله مزایای استفاده از تجارت الکترونیک و پول دیجیتال، صرفه جویی در وقت، سرعت در تبادلات تجارتی و حذف هزینه های چاپ و … است. البته انتظار می رفت با روی کار آمدن پول الکترونیک، بشر از شر حمل و نقل کاغذی و ناامنی های مربوط به آن خلاصی یابد. البته اولین هدف قابل دسترسی شد و تنها به یاد پساری یک کلمه رمز کارت اعتباری، جایگزین حجم زیاد پول های فیزیکی و کاغذی شد،  اما پول الکترونیک نتوانست امنیت لازم را به ارمغان آورد. چرا که هکرهای موذی هر روز با ترفند جدیدی چشم به حساب های الکترونیک کاربران اینترنت دوخته اند. در نظر داشته باشید که با استفاده از پول الکترونیک، موضوع پول های تقلبی نیز به کنار می رود. خلاصه این که مزایای استفاده از پول الکترونیک بسیار زیاد است، و البته معایبی نیز دارد، اما مهم این است که به نظر می رسد زمان وداع با پول های کاغذی فرا رسیده است.

پول الکترونیکی به چند طریق به کارآمدتر شدن مبادلات کمک خواهد کرد از آنجا که هزینه نقل و انتقال پول الکترونیکی از طریق اینترنت نسبت به سیستم بانکداری سنتی ارزانتر است، پول الکترونیکی مبادلات را ارزانتر خواهد کرد. برای انتقال پول به روش سنتی، بانک های مرسوم، شعب،کارمندان، دستگاه های تحویل دار خودکار و سیستم های مبادله الکترونیکی مخصوص بسیاری را نگهداری می کنند که هزینه های سربار همه این تشریفات اداری، بخشی از کارمزد نقل و انتقال پول و پرداخت های کارت اعتباری را تشکیل می دهد.

در حالی که هزینه نقل و انتقال پول الکترونیکی به دلیل استفاده از شبکه اینترنت موجود و رایانه های شخصی استفاده کنندگان، بسیار کمتر و شاید نزدیک به صفر است.

اینترنت هیچ مرز سیاسی نمی شناسد و پول الکترونیکی نیز بدون مرز است.

بنابراین هزینه انتقال پول الکترونیکی در داخل یک شکور با هزینه انتقال آن بین کشورهای مختلف برابر است در نتیجه هزینه بسیار زیاد کنونی نقل و انتقال بین المللی پول نسبت به نقل و انتقال آن در داخل یک کشور معین، به طور قابل توجهی کاهش خواهد یافت. وجوه پول الکترونیکی به طور بالقوه می تواند به وسیله هر شخصی که به اینترنت و یک بانک اینترنتی دسترسی دارد مورد استفاده قرار گیرد. به علاوه در حالی که پرداخت های کارت اعتباری به فروشگاه های مجاز محدود است، پول الکترونیکی پرداخت شخص به شخص را نیز اماکن پذیر می سازد. پیدایش پول الکترونیکی نوعی انقلاب پولی در اقتصاد امروزی و نسل های برتر اقتصاد پولی محسوب می شود و با تکمیل فرایند اعتماد سازی ارکان اقتصادی خرد و کلان به استفاده از این پول، دامنه تحولات آن بیشتر خواهد شد.

آموزش الکترونیک[۳]

آموزش مهمترین اهرم بخش برای افزایش موفقیت اقتصادی و رشد نیروی کار آموزش دیده است. درست است که درسالهای آینده فناوری تغییر می کند اما حقیقت آن است که فناوری همواره به عنوان یک ابزار باقی خواهد ماند. مهمترین جزء در کلاسهای درس ما همان چیزی باقی خواهد ماند که امروز هست: معلمان، معلمانی که با علاقه و فکر می خواهند از فناوری برای آزادسازی استعدادهای بشری و آموزش فکر و شخصیت دانش آموزان استفاده کنند. معلم است که می داند چگونه آتش فکر دانش آموز را شعله ور می سازد، تفکرش را شکل دهد و استعدادهایش را شکوفا سازد. در این میان فناوری یک وسیله برای اوست. رایانه تنها وقتی قدرتمند است که فکر معلمان قدرتمند باشد. پس فناوری تنها یک ابزار است برای رسیدن به هدف و خود به تنهایی نمی تواند هدف باشد.

در آموزش الکترونیک شرکتها، فرهیختگان، مربیان و معلمان می توانند با یکدیگر کار کنند. هر چه فناوران و معلمان بیشتر با هم باشند و بیشتر با هم کار کنند، استعدادهای دانش آموزان بیشتر شکوفا می گردد، اقتصاد قویتر می شود و کشور نیرو می گیرد.

بدون در نظر گرفتن زیر ساختهای آموزش مجازی و اهداف آن، نمی توان به پیاده سازی و اثربخشی آن امیدوار بود. لازم است قبل از هر گونه تصمیم گیری، این زیر ساختارها را شناسایی و سپس نسبت به پیاده سازی آن در راستای اهداف آموزش مجازی اقدام نمود. شایان ذکر است اهداف آموزش مجازی با آموزش از راه دور اگر چه سنخیت دارد ولی متفاوت می باشد. تحت آموزش مجا زی در ایران جزو بحثهای روز است و اکثر صاحب نظران در این باره اظهار نظر می کنند.

نکاتی در مورد زیرساخت های آموزش مجازی :

• زیرساختهای «مخابراتی» که هر چند در ایران امکانات مخابراتی مطلوب نیست ولی با ورود تکنولوژیهای نوین در آینده نزدیک این ضعف برطرف خواهد شد و به احتمال قوی این بخش جلوتر از سایر بخشهای آموزش مجازی خواهد بود ولی متأسفانه در حال حاضر اساس کار آموزش مجازی را بر همین نکته یعنی تهیه سخت افزار و ایجاد ارتباطات مخابراتی گذاشته اند.

• دومین مسئله «فنون همکاری» و یکی از مهمترین زیر ساختها است.

این مبحثی است که اروپائیها خود حتی بیشتر از مفاد آموزشی روی آن تأکید دارند. به عنوان مثال فردی که پشت کامپیوتر نشسته و از طریق اینترنت در رشته ای دکترا گرفته است یعنی فردی که ارتباطات اجتماعی نداشته چگونه می تواند فردا مدیر مؤسسه یا سازمانی شود که ۳۰ یا ۴۰ نفر کارمند دارد و آن را هدایت و رهبری کند. «فنون همکاری» حتی در بخش مطالعات دسته جمعی و همکاری روی متون در درسها هم مطرح است.

• نکته بعدی «مفاد آموزشی» است. مفاد آموزشی در آموزش مجازی با آموزش سنتی کاملاً متفاوت است و با همین مفاد اگر بخواهیم آموزش مجازی راه بیندازیم اشتباه محض خواهد بود.

مفهوم آموزش مجازی، تنها تبدیل متون درسی سنتی به متون کامپیوتری نیست. هدف آموزش مجازی، تبدیل آموزش سنتی به مجازی نیست بلکه آموزشهای تخصصی با شیوه های مدرن است. شعار آموزش مجازی آموزش برای همه کس و برای همه سنین است. ما باید ببینیم امکان ارائه چه چیزهایی از طریق آموزش سنتی وجود ندارد که آنها را از طریق آموزش مجازی ارائه کنیم. ما باید از امکانات در جهت بهبود، نه جایگزین کردن آنها استفاده کنیم. در خصوص سایر کاربردهای آموزش مجازی ما حتی می توانیم برای افزایش مهارت کارمندان و کارگران از این شیوه استفاده کنیم و آموزشهای خاصی را برای شاغلین در سازمانها، برای به روز کردن اطلاعات و مهارتهایشان ارائه دهیم.

آموزش مجازی هرگز جایگزین آموزش سنتی نخواهد شد. به همین دلیل برای آموزش مجازی یا باید وزارتخانه جداگانه ای داشته باشیم یا این که آن را مستقیماً در یک زیر شاخه مستقل زیر نظر «آموزش عالی» یا IT قرار دهیم، علاوه بر این، امکانات مخابراتی ما هنوز در حدی نیست که بتوان به طور کامل از آموزش مجازی در همه شهرها استفاده کرد. هر چند همانطور که قبلاً گفتیم با ورود تکنولوژی جدید این مسئله قابل حل است. در حال حاضر اکثر دانشگاه های بزرگ دنیا در ایران نمایندگی تأسیس کرده اند.

گر چه وزارت علوم آنها را قبول ندارد و به رسمیت نمی شناسد ولی آنها این کار، یعنی آموزش مجازی را با گرفتن دانشجو شروع کرده اند. در شهرهای بزرگ چند مرکز آموزش مجازی وجود دارد که مردم هم جذب آنها شده اند. در حال حاضر نمی توان مانع افراد شد که در دانشگاه مجازی کمبریج، آکسفورد یا استرالیا درس نخوانند.

در مطالب فوق سعی کردیم سه بخش: دولت الکترونیک، تجارت الکترونیک و آموزش الکترونیک را که برای ایجاد شهر الکترونیکی الزامی است مورد بررسی قرار دهیم.

برای فراهم شدن این شاخه ها توجه به زیر ساختهای تکنولوژیکی، منابع انسانی و زیر ساخت فرهنگی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برای ایجاد زیر ساخت تکنولوژیکی باید دسترسی به ابزار فناوری اطلاعات و تجهیزاتلازم فنی و مخابراتی آماده شود و مردم دسترسی آسان به اینترنت داشته باشند و نرخ استفاده از اینترنت بالا رود. در زمینه منابع انسانی باید متخصصان IT و فرایندها به حد لازم در جامعه آموزش ببینند و وجود داشته باشند. از طرفی مردم برای استفاده از تکنولوژی های جدید آمادگی های لازم را داشته باشند و به عبارتی زیر ساخت فرهنگی برای ایجاد شهر الکترونیک مهیا باشد.

۱-۲- مزایای اقتصادی شهر الکترونیکی :

از مزایای اقتصادی پیاده سازی طرح شهر الکترونیکی می توان به کاهش هزینه های تردد شهری، افزایش سرمایه گذاری در نتیجه گسترش ارتباطات جهانی، صرفه جویی در مصرف سوخت های محدود، تسهیل انجام امور اقتصادی به خاطر ۲۴ ساعته بودن ارائه خدمات و … اشاره کرد. کاهش زمان اتلاف شده شهروندان در ترافیک، عرضه بهتر خدمات،توزیع عادلانه تر امکانات، کاهش آلودگی محیط زیست، افزایش اشتغال و بهبود مدیریت پایداری شهری از ویژگی های اجتماعی شهر الکترونیکی است.

مهم ترین اثرات فرهنگی این شهر نیز شامل اطلاع رسانی سریع، انتشار نشریات الکترونیکی برای شهروندان، آموزش مجازی، ایجاد کتابخانه دیجیتالی، افزایش سود و ایجاد نوعی جهان نگری است که به افزایش رفاه و ارتقای فرهنگ کمک می کند. در واقع در شهر الکترونیکی دیگر به شهر به مثابه کالبدی که ساختمان های بلند، خیابان های پرترافیک و آلودگی های زیست محیطی را در بر می گیرد نیست، بلکه شهری است که درآن تعامل میان شهروندان و مسئولان اهمیت بیشتری می یابد و این تعاملات دو سویه است که محیط اجتماعی مطلوبی را برای شهروندان ایجاد می کند.

این موضوع به ویژه در مورد کلان شهرها اهمیت دارد. در شهر الکترونیک کلان شهرها، شهرهایی نیستند با آسمان خراش های بزرگ، سینماهای عظیم، سالن های بزرگ به عنوان محل هایی برای تعامل و … بلکه شهرهایی هستند که با زندیگ در آنها می توان فیلم های بزرگ را در صفحات کوچک دید، پشت میز خود در موزه ها گردش کرد و به طور کلی دیگر نیازی به چارچوب های شهری گذشته نیست. در واقع شهر الکترونیک به معنای شهروند سالاری در مدیریت شهری است.

۱-۳- اهمیت شهر الکترونیکی:

وجود یک شهر نمونه الکترونیکی و اینترنتی در هر کشوری می تواند زمینه حضور تدریجی، منطقی، علمی و اقتصادی این پدیده ارزشمند که در حال حاضر معیار سنجش توان علمی و قدرت کشورها برای استفاده و تولید دانش می باشد را فراهم کند. نتایج کارشناسی در جهان نشان می دهد، که توسعه پراکنده در این زمینه موفق نبوده و از کیفیت مناسب برخوردار نخواهد بود.

به همین دلیل کشورهایی مانند هند، مالزی، امارات متحده عربی، انگلستان، کانادا و بسیاری از کشورهای دیگر دنیا چنین شهرهایی را ایجاد یا در حال تجهیز دارند. در جمهوری اسلامی ایرانی نیز توسعه فناوری اطلاعات به منظور شناسایی، انتقالف جذب، بومی سازی و همگامی و هم راستایی با جهان دانش مورد توجه مردم و مسئولین قرار گرفته است.

بعد از تغییر نام وزارت پست و تلگراف و تلفن به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و تهیه سند راهبردی ارتباطات و فناوری اطلاعات ملی (طرح تکفا) و بخشنامه هایی که از طریق سازمان مدیریت و برنامه ریزی تهیه و به دستگاه های دولتی ابلاغ شد از یک سو و تلاش های وسیع بخش خصوصی در این زمینه از سوئی دیگر باعث حرکت جامعه به سوی استفاده از فناوری اطلاعات شد.

در این زمینه اجرای پروژه های ملی تجارت الکترونیک، بانکداری الکترونیک، تهیه و اجرای قوانین و موازین حقوقی مرتبط با آن می تواند بستر مناسبی را برای توسعه اقتصاد نوین و ایجاد فرهنگ مناسب ایجاد نماید و فاصله فاحش دیجیتالی ایران را با کشورهای توسعه یافته در این بخش کاهش دهد.

آموزش الکترونیکی این توان را خواهد داشت که زمینه های لازم را جهت توسعه کمی و کیفی آموزش های عمومی و تخصصی ایجاد نماید و فرصت مناسبی را برای استفاده از تجربیات جهانی در کشور برای همه آحاد مردم بدون محدودیت زمانی در همه اوقات شبانه روز و ایام هفته فراهم نماید. در موارد فوق نقش وزارت اقتصاد و دارائی، وزارت بازرگانی، وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در تطبیق مسئولیت ها و وظایف سنتی به وظایف و مسئولیت های جدید، و نقش وزارت پست و تلگراف و تلفن (سابق) نسبت به ایجاد پی و بستر ارتباطی مناسب و پر سرعت شبکه های داخلی و اتصال به شبکه های جهانی اینترنت و تهیه نرم افزارهای لازم، همراه با خدمات رایگان و ارزان قیمت قابل رقابت با جهان از طریق سازمان هایی مانند شهرداری ها که ارتباط بسیار نزدیکی با تمام اقشار مردم دارند، بسیار مهم می باشد.

سایر وزارتخانه ها و نیز شرکت های کوچک و بزرگ دولتی و خصوصی می توانند در راستای وظایف و اهداف انتفاعی و غیر انتفاعی خود در توسعه فعالیت های مرتبط با فناوری اطلاعات  تشریک مساعی نمایند. پیامد چنین هماهنگی و یکپارچگی در بدیهی ترین حالت، ایجاد یک دولت الکترونیکی خواهد بود که وزارت کشور با استفاده از آن می تواند در سطح کلان، مدیریت دقیق تری را بر روند امور کشور از نظر اجرائی و امنیتی اعمال نماید و در مقیاس کوچک تر از طریق شهرداری های الکترونی خدمات بهتری را به شهروندان عرضه کند و رضایت خاطر آنان را جلب نماید.

هر کشور متناسب با موقعیت های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود اهداف خاصی را در رابطه با ایجاد شهرهای الکترونیک دارد. در کشور جمهوری اسلامی ایران نیز به منظور شناسایی، انتقال، جذب، بومی سازی توسعه همزمان با جهان اطلاعات و تقویت زمینه های مختلف استفاده از این فناوری، به خصوص در تجارت الکترونیک، خدمات آموزش، پژوهشی، اطلاع رسانی عمومی و مدیریت نیاز به برنامه ریزی و اجرای دقیق و سریع می باشد.

از آنجا که اجرای اهداف فوق با توجه به محدودیت های موجود کشورمان در کوتاه مدت مقدور نیست، این پروژه در شهرهای محدودی انجام پذیرفت که در آینده بتوان نتایج حاصل را به شهرهای بزرگ تر تعمیم داد.

شاید در سال ۱۳۷۹ که برای اولین بار بحث شهرهای الکترونیکی مطرح و متعاقب آن همایش جهانی شهرهای الکترونیکی و اینترنتی با حضور بیش از ۱۵۰۰ نفر از مسئولین و متخصصین ارشد کشور در حوزه های مختلف برگزار شد موضوع برای کشورمان خنده دار و باور نکردنی بود و یا حداقل باور نداشتیم که فقط ۵ سال بعد باید راهکار برون رفت از چالش های شهر بزرگی مانند تهران را در ایجاد شهر الکترونیک جستجو کنیم.

باید باور کنیم که کم کم فرهنگ شهرهای الکترونیکی و اینترنتی در دنیا و متعاقب آن ایران در حال گسترش است و کم کم باور مسئولین در درک نیاز حرکت به سمت و سوی شهرهای الکترونیکی در حال شکل گیری است.

۱-۴- برخی از فعالیتها در شهرهای الکترونیکی گوناگون

بعضی از فعالیتهای شهرهای الکترونیکی عبارتند از :

1. فعالیت های بانکی: مثل پرداخت قبوض، برداشت پول از حساب، انتقال پول و غیره.
2. فعالیت های اداری: مثل ثبت اسناد و املاک، درخواست پاسپورت و امثال آن
3. فعالیت های تجاری: مثل خرید و فروش کالا، موسیقی، فیلم و مواد غذایی
4. فعالیت های تفریحی: مثل بازیهای رایانه ای، بازدید از موزه ها و پارک ها
5. کسب اطلاعات: اخبار، روزنامه ها، نشریات، وضعیت آب و هوا، ترافیک شهری، ساعات پرواز هواپیماها و … .
6. فعالیت های علمی: تحقیق در مورد پروژه ها، یافتن مقاله ها، دسترسی به منابع معتبر، کتابخانه ها و کتاب ها و تألیفات جدید.
7. فعالیت های آموزشی: مدرسه، دانشگاه و سایر آموزشگاه ها
8. فعالیت های سیاسی: شرکت در انتخابات، اعلام نظر به مجلس و بخشهای سیاسی باز
9. فعالیت های مسافرتی: رزرو بلیط سفر، رزرو هتل و کرایه اتومبیل .
10. کاریابی و درخواست کار: آگاهی یافتن از فرصت های کاری، پر کردن فرم درخواست کار، ارسال و گرفتن نتیجه.
11. فعالیت های درمانی: مراجعه به پزشک، دریافت دستورالعمل های ایمنی و اطلاع از تازه های پزشکی
12. فعالیت های تصمیم گیری: بهترین و خلوت ترین مسیر در شهر برای رسیدن به مقصد، بهترین رستوران برای صرف غذا، بهترین اماکن تفریحی و سایر بهترین ها مطمئن هستم در صورتی که در کشور برنامه ریزیها بر اساس اولویتهای جهانی و واقعیتهای موجود جهان که حرکت به سوی جامعه اطلاعاتی است انجام شود، اجرای شهر الکترونیک در اولویت قرار می گیرد.

[۱] – E- Government

[۲] – E-Commerce

[۳] – E- Learning

فایل کامل این تحقیق ۱۱۸ صفحه بصورت ورد WORD می باشد.
در تمامی ساعات شبانه روز >> پرداخت آنلاین و دانلود آنلاین پروژه