+

دسته بندی هنر و معماری اسلامی
شیوه مصری:
این شیوه الگو گرفته از معماری مصر کهن است که در کشورهای اسلامی شرق آفریقا: مصر و سودان تا کشورهای حجاز را دربر میگیرد و در آنجا با شیوه شامی برخورد میکند.

شیوه شامی:
این شیوه الگو گرفته از معماری بیزانس است که در کشورهای اسلامی سوریه، فلسطین، لبنان و اردن و بخشی از ترکیه رواج دارد.
این شیوه در عربستان با شیوه مصری در هم آمیخته و معماری امروز مکه و مدینه را شکل داده است.

دانلود آشنایی با معماری اسلامی – بررسی روند ساخت مسجد در ایران ۷۵ اسلاید

شیوه مغربی:
این شیوه بسیار پیشرفته و دربرگیرنده کشورهایی مانند: مراکش، الجزایر و جنوب اسپانیا بود که بعدها به ۲شاخه تبدیل گشت.
۱ـ شمال آفریقا
۲ـ آندلس: این شاخه پخته تر از شاخه شمال آفریقا شد.
در جنوب اسپانیا ساختمانهای ارزشمندی ساخته شد و همه محققین باور دارند که این شیوه تاثیر زیادی روی هنر و معماری اروبا داشته است.
در این شیوه مسلمانان ایرانی نقش بسزایی داشته اند.
شیوه ایرانی:
این شیوه از همه گسترده تر و ارزشمندتر بوده است.
این شیوه در برگیرنده کشورهایی همچون: ایران، میانرودان“عراق“، افغانستان، پاکستان، ماوراالنهرین ”ازبکستان تا هند و اندونزی، عمان و همه کشورهایی که ایرانیان در گسترش اسلام به آنها بیشگام بوده اند.
اصول معماری ایرانی:
مردم واری: رعایت تناسبات میان اندامهای ساختمانی با اندامهای انسان و توجه به نیازهای او در کار ساختمان سازی.
پرهیز از بیهودگی: در کشورهای دیگر، هنرهای وابسته به معماری مانند “نگارگری“ و ”سنگ تراشی“، آذین بشمار می آمده ولی در ایران هرگز چنین نبوده و هر هنری بغییر از جنبه هنری و زیبایی شناسانه جنبه های دیگری را بوشش میداده است.
نیارش: نیارش به دانش ایستایی، فن ساختمان و ساختمایه (مصالح) شناسی گفته میشود و معماران گذشته توجه زیادی به نیارش داشته و آنرا جدا از زیبایی نمیدانستند.
پیمون، اندازه های خرد و یکسانی بود که در هرجا در خور نیازی که بدان بود بکار گرفته میشد.
خود بسندگی: معماران ایرانی بر این باورند که ساختمایه باید ”بوم آورد“ یا ”ایدری“ باشد.
به گفته دیگرد اینجایی باشد تا ساختمان با طبیعت اطرافش ”سازوارتر“ باشد و هنگام نوسازی آن همیشه ساختمایه آن در دسترس باشد.
درونگرایی: اصولا در ساماندهی اندامهای گوناگون خانه های سنتی باورهای مردم، بسیار کارساز بوده است. یکی از باورهای مردم ایران ارزش نهادن به زندگی شخصی و حرمت آن و نیز عزت نفس ایرانیان بوده که این امر بگونه ای معماری ایرانی را درونگرا ساخته است. و این درونگرایی نوعی جواب به اقلیم نیز بوده است.

=========================================================